Verhalen van tante Lydia

Belevenissen van tante Lydia en Lotje

Lieve vrienden,

Ik fietste vanmiddag ineens met een gele beardie, dat komt zo: Charlotte op een bankje in het Schiebroekse park

Logéhond Lotje heeft hier in Rotterdam inmiddels asiel aangevraagd. Het vrije leven en de lange ochtendwandelingen samen met de andere honden en hun baasjes bevallen haar opperbest. In het park houdt ze alles in de gaten. Als de groep afdrijft trekt ze haar scheur open en blaft net zo lang totdat het hele groepje, merendeels Beagles, weer bij elkaar loopt. Voor haar is het fijn dat ze niet meer wordt lastiggevallen door haar ex-roommates in Lunteren, die haar niet accepteren in hun besloten groepje. In verband met een overmatige energie ga ik 's middags een stuk met haar fietsen.. Ze rent dan vrolijk en luid blaffend naast me. Ons vaste plekje is het park achter een paarden-manege. Kronkelige paadjes leiden de wandelaar door een adembenemend mooi natuurgebied waar de hond los mag rondlopen. Ook is er een gedenkbos met jonge boompjes ter nagedachtenis aan dierbare overledenen waar ik af en toe ga zitten om even zen te worden.

Dit keer zetten we koers naar het hondenstrandje. Nadat Lotje in het water had gepoedeld besloot ik weer huiswaarts te keren. Maar toen ik het bruggetje over wilde steken om weer bij de uitgang van het hek te komen werd deze geblokkeerd door drie Schotse Hooglanders, pa, ma en kind. Het duurde even voordat pa eindelijk de brug overstak waarna hij werd gevolgd door ma en kind. Lotje liep achter het jonkie.
Snel fietste ik voorbij op de voet gevolgd door Lotje die tot mijn afgrijzen plotseling zo geel zag als het 45 km autootje van sisterwife, kanariepietje.. Niet alleen haar lijf en poten waren geel, ook haar kop, snuit en nek.
Bovendien verspreidde ze een ondragelijke stank. Het jonkie had, terwijl ze achter hem wachtte, vol over haar heen gepoept.... Maar weer even terug naar het strandje waar ik probeerde de gele smurrie zoveel mogelijk te verwijderen. Maar hoe ik ook wreef met water niets hielp. De hond werd zo mogelijk nog geler.

Al fietsend op weg naar huis spot ik 2 andere hondenvrouwtjes. Als ik afstap en ze passeer kijken de dames meewarig naar Lotje en mij.. Ik herken ze, dit zijn twee doorgewinterde hondenbezitsters. Vroeger liepen ze ook altijd door het park. En ja hoor... als ik uitleg hoe de vork in de steel zit vertelt het Labradorvrouwtje dat haar hond de dag tevoren in een drol had gerold.. Was de hond met water en azijn luidt haar advies. Haar lichte Labrador ziet er brandschoon uit. Deze tip ga ik zeker uitproberen.

Thuisgekomen sleur ik een onwillige beardie rechtstreeks de badkamer in en zet haar onder de douche waar ik aan de slag ga met water en azijn.. Haar kop trekt ze steeds weg. Het steeds gebukt staan bezorgt me een hevige rugpijn.... Dan pak ik een washandje en maak daar haar kop en baard mee schoon. Als de klus eenmaal geklaard is schudt madam zich uitgebreid uit. Overal zie ik bruine spetters. Na het afdrogen druipt ze af om bij te komen op een oude tijgerdeken die ik op de bank heb gelegd.
Mijn keuken, badkamer en kamer zijn gedegradeerd to "Ground Zero de tweede" en gewapend met schoonmaakazijn en dettol ga ik aan de slag tot het er weer een beetje toonbaar uitziet.
Lotje ligt lekker tevreden te chillen. Volgens mij zie ik nog wel wat geels door haar witte baard schemeren.
Whatever, kniesoor die daar op let..

Mission accomplished.

een schone Charlotte

Honden los in Lange Duinen

De Lange Duinen zijn onderdeel van de Soesterduinen, de grootste levende duinen van de Utrechtse Heuvelrug. Samen met de Soesterduinen en de korte duinen vormen ze een "levend" stuifzandgebied en zijn zelfs benoemd tot aardkundig monument. De lange duinen is het enige natuurgebied in Soest waar honden los mogen lopen.

Je kunt hier heerlijk dwalen of een van de ANWB-hondenwandelingen volgen (3,5 en 5 km). Honden mogen overal loslopen. Er is geen zwemwater, maar wel een vennetje waar de honden kunnen pootjebaden en poedelen. Het gebied is ook geliefd bij ruiters dus er is kans dat u paarden tegen komt.

Parkeren kan (gratis) bij Brasserie de Lange Duinen aan het einde van de Foekenlaan (adres navigatie: Foekenlaan 25 in Soest).